حکومت وزندگی او درخشش خاصی دارد ، از میان برداشتن بدعت سبّ امیرمؤمنان عليه‌السلام است. او با این اقدام خود یک بدعت ننگین ریشه دار ۶۹ ساله را از میان برداشت وخدمت بزرگی به شیعیان ، بلکه به جهان انسانیت انجام داد.

این بدعت ، میراث شوم معاویه بود ، معاویه که پس از شهادت امیرمؤمنان عليه‌السلام (در سال ۴۰ هجری) کاملاً بر اوضاع مسلط شده بود ، تصمیم گرفت با ایجاد تبلیغات وشعارهای مخالف ، علی عليه‌السلام را به صورت منفورترین مرد عالم اسلام!! معرفی کند. او برای این کار ، از یک سو ، دوستداران وپیروان امیرمؤمنان عليه‌السلام را زیر فشار قرار داد وبا زور شمشیر وسرنیزه از نقل فضایل ومناقب امیرمؤمنان عليه‌السلام به شدت جلوگیر ی کرد واجازه نداد حتی یک حدیث ، یک حکایت ، ویا یک شعر در مدح علی عليه‌السلام نقل وگفته شود.

واز طرف دیگر ، برای آن که چهره درخشان علی عليه‌السلام را وارونه جلوه دهد ، محدثان وجیره خواران دستگاه حکومت اموی را وادار نمود احادیثی برضد علی عليه‌السلام جعل کنند! واز این رهگذر احادیث بی شماری جعل شد ودر میان مردم شایع گردید!

معاویه به این هم اکتفا نکرد ، بلکه دستور داد در سراسر کشور پهناور اسلامی در روزهای جمعه بر فراز منابر ، لعن ودشنام علی عليه‌السلام را ضمیمه خطبه کنند! این بدعت شوم ، رایج وعملی گردید ودر افکار عمومی اثر بخشید وبه صورت امر ریشه داری در آمد به طوری که کودکان با کینه علی عليه‌السلام بزرگ شدند وبزرگ ترها با احساسات ضد علی عليه‌السلام از دنیا رفتند!

بعد از معاویه ، خلفای دیگر اموی نیز این روش را ادامه دادند واین بدعت تا اواخر سده اول هجری که عمر بن عبدالعزیز به خلافت رسید ، ادامه داشت. (۱)

__________________

۱ ـ ابن ابی الحدید ، شرح نهج البلاغه ، ج ۳ ، ص ۵۷.

۷۵۸۱