امّا در این فاجعه بزرگ ، خانه امام زین العابدین وبنی هاشم از تعرض مصون ماند وبه همین جهت ده ها خانواده مسلمان درمدت محاصره شهر ، به خانه آن حضرت پناهنده شده واز خطر نجات یافتند.
«طبری» می نویسد :
هنگامی که یزید ، مسلم بن عقبه را به مدینه فرستاد بدو گفت :
علی بن الحسین در کار شورشیان دخالتی نداشته است ، دست از او باز دار وبا وی به نیکی رفتار کن. (۱)
شیخ «مفید» نیز می نویسد :
مسلم بن عقبه وقتی وارد مدینه شد علی بن الحسین عليه‌السلام را خواست. وقتی علی بن الحسین حاضر شد او را نزدیک خود نشاند واحترام کرد وگفت : امیرالمؤمنین مرا سفارش کرده است که به تو نیکی وبخشش کنم ، وحساب تو را از دیگران جدا سازم. علی بن الحسین او را سپاس گفت. آن گاه مسلم به اطرافیان خود گفت : استر مرا برای او زین کنید وبه او گفت : به میان خانواده ات برگرد ، گویا آنان را ترسانیدیم وشما را به سبب آمدنت به این جا به زحمت افکندیم ، واگر در دست ما چیزی بود ، چنان که سزاوار هستی ، تو را صله می دادیم. (۲)
به دلائلی که در سیره امام چهارم خواهیم گفت ، شک نیست که یکی از علل رفتار مسلم آن بود که علی بن الحسین عليه‌السلام از آغاز شورش ، خود را کنار کشید وبا شورشیان همداستان نگشت ؛ اما این نیز مسلّم است که شهادت حسین بن علی عليه‌السلام برای حکومت یزید گران تمام شده بود وهنوز حکومت وی به علت این جنایت بزرگ تحت فشار افکار عمومی بود ، از این رو یزید نمی خواست با آزار خاندان امامت ، خود را بدنام تر سازد.
__________________
۱ ـ تاریخ الأمم والملوک ، ج ۷ ، ص ۴۲۱.
۲ ـ الإرشاد ، ص ۲۶۰.
