مقصود از بخش پیام نیز ، رساندن وابلاغ پیام انقلاب وبیان آرمان ها واهداف آن است.
در پیروزی یک انقلاب ، اهمیت بخش دوم کمتر از بخش اول نیست ، زیرا اگر اهداف وآرمان های یک انقلاب در سطح جامعه تبیین نشود ، انقلاب از حمایت وپشتیبانی مردم برخوردار نمی گردد ودر کانون اصلی خود به دست فراموشی سپرده می شود ، وچه بسا گرفتار تحریف ها ودگرگونی ها توسط دشمنان انقلاب می گردد.
با بررسی قیام مقدس امام حسین عليه‌السلام این دو بخش کاملاً در آن به چشم می خورد ، زیرا انقلاب امام حسین عليه‌السلام تا عصر عاشورا مظهر بخش اول ، یعنی بخش خون وشهادت وایثار خون بود ورهبر وپرچمدار آن نیز خود حسین بن علی عليه‌السلام ، در حالی که بخش دوم آن از عصر عاشورا آغاز گردید وپرچمدار آن امام زین العابدین عليه‌السلام وزینب کبری عليها‌السلام بودند که پیام انقلاب وشهادت سرخ آن حضرت ویارانش را با سخنان آتشین خود به اطلاع افکار عمومی رساندند وطبل رسوایی حکومت پلید اموی را به صدا در آوردند.
با توجه به تبلیغات بسیار گسترده ودامنه داری که حکومت اموی از زمان معاویه به بعد برضد اهل بیت (بهویژه در منطقه شام) به راه انداخته بود ، بی شک اگر بازماندگان امام حسین عليه‌السلام به افشاگری وبیدارسازی نمی پرداختند ، دشمنان اسلام ومزدوران قدرت های وقت ، قیام ونهضت بزرگ وجاویدان آن حضرت را در طول تاریخ لوث می کردند وچهره آن را وارونه نشان می دادند ، همچنان که برخی از آنان به امام حسن عليه‌السلام تهمت زده گفتند : در اثر ذات الریه وسل از دنیا رفت! عده ای دیگر هم ادعا می کردند که حسین بن علی عليه‌السلام با سرطان از دنیا رفت!! اما تبلیغات گسترده بازماندگان حضرت سیدالشهدا عليه‌السلام در دوران اسیری که کینه توزی سفیهانه یزید چنین فرصتی را برای آنان پیش آورده بود ، اجازه چنین تحریف وخیانتی را به دشمنان حسین عليه‌السلام نداد.
