زمان آينده. صيغه جمع مذكّر غايب است از فعل نهى ، صحيح و مجرد و معلوم.

لٰا يَضْرِبُوا در اصل يَضْرِبُونَ بود (جمع مذكّر غايب بود از فعل مضارع) خواستيم جمع مذكّر غايب بنا كنيم از فعل نهى ، لاىِ ناهيه بر سرش درآورديم دو عمل كرد : لفظاً و معنًى ، لفظاً عمل كرد نون عوض رفع را به جزمى ساقط كرد ، و معنًى عمل كرد خبر را بدل به انشاء نمود لٰا يَضْرِبُوا شد.

* * *

وآن سه كه مؤنّث را بود : لٰا تَضْرِبْ ، لٰا تَضْرِبٰا ، لٰا يَضْرِبْنَ.

لٰا تَضْرِبْ : يعنى بايد نزند او يك زن غايبه در زمان حال يا زمان آينده. صيغه واحده مؤنّث غايبه است از فعل نهى ، صحيح و مجرد و معلوم.

لٰا تَضْرِبْ در اصل تَضْرِبُ بود ( مفرده مؤنّث غايبه بود از فعل مضارع ) خواستيم مفرده مؤنّث مغايبه بنا كنيم از فعل نهى ، لاىِ ناهيه بر سرش آورديم دو عمل كرد : لفظاً و معنًى ، لفظاً حركت آخر را به جزمى ساقط كرد ، و معنًى عمل كرد خبر را بدل به انشاء كرد لٰا تَضْرِبْ شد.

لٰا تَضْرِبٰا : يعنى بايد نزنند ايشان دو زنان غايبه در اين زمان يا زمان آينده. صيغه تثنيه مؤنّث غايبه است از فعل نهى ، صحيح و مجرد و معلوم.

لٰا تَضْرِبٰا در اصل تَضْرِبٰانِ بود ( تثنيه مؤنّث غايبه بود از فعل مضارع )