فوق العاده سعادت اخروى، کارى ابلهانه مىبود ولى هيچ کس را گريزى از جهان ابدى نيست و کسى که تمام نيروى خود را صرف زندگى دنيا کرده و عالم آخرت را به دست فراموشى سپرده و يا اساساً آن را انکار کرده است نه تنها از نعمتهاى بهشتى، محروم مىشود بلکه براى هميشه گرفتار عذابهاى دوزخى خواهد شد و زيان مضاعفى خواهد کرد(١).
اين است که قرآن کريم، از يک سو، برترى نعمتهاى اخروى را گوشزد مىکند و هشدار مىدهد که مبادا زندگى دنيا، شما را بفريبد(٢)، و از سوى ديگر، زيانهاى دلبستگى به دنيا و فراموش کردن آخرت و انکار جهان ابدى يا شک درباره آن را برمى شمرد و تأکيد مىکند که چنين امورى موجب شقاوت و بدبختى جاودانى مىشود(٣). و چنان نيست که انتخاب کننده دنيا تنها از پاداش اخروى، محروم شود بلکه علاوه بر آن، به کيفر ابدى نيز محکوم خواهد شد.
و راز آن اين است که شخص دنياپرست، استعدادهاى خداداد را ضايع کرده و درختى که مىبايست ميوه سعادت ابدى به بار آورد را خشکانده و بى ثمر ساخته است و حقّ مُنعم حقيقى (پرستش) را رعايت نکرده و نعمتهاى او را در راهى که مورد رضايت وى نبوده صرف کرده است و چنين کسى است که هنگام ديدن نتايج سوء گزينش خود، آرزو مىکند کهاى کاش خاک مىبودم و به چنين سرنوشت شومى مبتلا نمىشدم(٤).
پرسش
١- وجوه تفاوت بين دنيا و آخرت را بيان کنيد.
٢- جهت نکوهش از دنيا را شرح دهيد.
٣- زيانهاى دنياگرايى را شرح دهيد.
٤- چرا عدم ايمان به آخرت، موجب عذاب ابدى مىشود؟
__________________
١. هود / ٢٢، کهف / ١٠٤-١٠٥، نمل / ٤-٥.
٢. بقره / ١٠٢، ٢٠٠، توبه / ٣٨، روم / ٣٣، فاطر / ٥، شورى / ٢٠، زخرف / ٣٤-٣٥.
٣. اسراء / ١٠، بقره / ٨٦، انعام / ١٣٠، يونس / ٧-٨، هود / ١٥-١٦، ابراهيم / ٣، نحل / ٢٢، ١٠٧، مؤمنون / ٧٤، نمل / ٤-٥، ٦٦، روم / ٧، ١٦، لقمان / ٤، سبأ / ٨، ٢١، زمر / ٤٥، فصّلت / ٧، نازعات / ٣٨-٣٩.
٤. نبأ / ٤٠.