در درس پيشين توضيح داديم که ختم نبوت بدون نصب امام معصوم، خلاف حکمت الهى است و کامل بودن دين جهانى و جاودانى اسلام، منوط به اين است که بعد از پيامبر اکرم(ص) جانشينان شايسته‌اى براى او تعيين گردند به گونه‌اى که به جز مقام نبوت و رسالت، داراى همه مناصب الهى وى باشند.
اين مطلب را مى‌توان از آيات کريمه قرآن و روايات فراوانى که شيعه و سنّى در تفسير آنها نقل کرده‌اند استفاده کرد:
از جمله در آيه سوم از سوره مائده مى‌فرمايد: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً».
اين آيه که به اتفاق مفسّرين در حجّة الوداع و تنها چند ماه قبل از رحلت پيامبر اکرم(ص) نازل شد بعد از اشاره به نااميدى کفّار از آسيب پذيرى اسلام «اليومَ يَئِسَ الّذين كفروا مِنْ ديِنَكم...» تأکيد مى‌کند که امروز دين شما را کامل، و نعمتم را بر شما تمام کردم، و با توجه به روايات فراوانى که در شأن نزول اين آيه وارد شده کاملا روشن مى‌شود که اين «اکمال و اتمام» که توأم با نوميد شدن کفّار از آسيب پذيرى اسلام بوده با نصب جانشين براى پيامبر اکرم(ص) از طرف خداى متعال، تحقق يافته است. زيرا دشمنان اسلام، انتظار داشتند که بعد از وفات رسول خدا(ص) مخصوصاً با توجه به اينکه فرزند ذکورى نداشتند اسلام بدون سرپرست بماند و در معرض ضعف و زوال قرار گيرد، ولى با نصب جانشين براى وى دين
