فلسفه شفاعت

شفاعت يک مساله مهم تربيتی است که از جهات مختلف آثار مثبت و سازنده دارد از جمله:

١ ـ ايجاد رابطه معنوی با اولياء الله و شفيعان: واضح و روشن است کسی که به مسائل روز قيامت و اضطراب و ترس آنجا توجه دارد، اميد به شفاعت پيغمبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و ديگر معصومين علیهم‌السلام دارد سعی می کند که نوعی رابطه با آنها برقرار سازد و آنچه موجب رضای آنها است انجام داده و آنچه موجب ناراحتی آنها است ترک کند زيرا از مفهوم شفاعت می فهميم که بايد رابطه ای معنوی بين شفاعت شوندگان و شفيعان وجود داشته باشد.

٢ ـ تحصيل شرايط شفاعت: در آياتی که قبلا به آن اشاره کرديم و در احاديث بسيار شرايط مختلفی برای شفاعت ذکر شده است، مسلما کسی که اميد و انتظار شفاعت دارد کوشش می کند که اين شرايط را در خود ايجاد کند از همه مهمتر اذن و رضايت پروردگار است يعنی بايد کاری انجام دهيم که محبوب و مطلوب خداوند است و آنچه موجب محروميت از شفاعت است ترک کنيم.

بعضی از شرايط شفاعت

الف ـ ايمان از شرايط اصلی است و افرادی که ايمان و عقيده ندارند شفاعت شامل حال آنها نمی شود.

ب ـ تارک الصلاه نباشد و حتی طبق روايت امام صادق عليه‌السلام نماز را سبک نشمرده باشد.