در این بنا ، کتیبه ای که بتواند تاریخ ساخت آن را مشخّص سازد ، وجود ندارد.

صحیح :

در این بنا ، کتیبه ای وجود ندارد که تاریخ ساخت آن را مشخّص سازد.

به این دو مثال وشکل های صحیح آنها نیز بنگرید :

پی ریزی شخصیت کودک از هنگامی که متولّد می شود ، آغاز می گردد.

صحیح :

پی ریزی شخصیت کودک از هنگام تولّد او آغاز می شود.

پی ریزی شخصیت کودک از هنگامی آغاز می شود که تولّد می یابد.

* مناسب ترین فعّالیت کودک ، تلاشی که از راه بازی انجام می گیرد ، است.

صحیح :

مناسب ترین فعّالیت کودک ، تلاش او از راه بازی است.

مناسب ترین فعّالیت کودک ، تلاشی است که از راه بازی انجام می گیرد.

همان گونه که عنایت کردید ، برای پرهیز از کنار هم آوردن افعال ، معمولاً می توان یکی از فعل ها را به شکل غیر فعلی درآورد

این راه مناسب تر است

یا جای یکی از افعال را عوض کرد.

٢٥ ـ از «وجه وصفی» درست استفاده کنیم

«فعل وصفی» یا «وجه وصفی» همان ساخت صفت مفعولی (= بن ماضی + ه) است که کارکرد فعلی می یابد وصیغه اش توسّط فعلی پس از آن تبیین می شود ، زیرا خود همواره به یک شکل است وساختی واحد دارد. اصولاً در بهره گیری از فعل وصفی باید جدّاً صرفه جویی کرد. از این گذشته ، درستی کاربرد فعل وصفی چند شرط دارد :

یکی بودنِ نهاد فعل وصفی وفعل بعدی تبیین کننده.

نبودن واو بعد از فعل وصفی.

بودن ویرگول پس از فعل وصفی.

به این ترتیب ، روشن می شود که معمولاً نویسندگان فعل وصفی را نادرست به کار می برند. مثال :

مُحْرِم پس از احرام وارد مکّه وحرم گشته وبعد از غسل وارد مسجد الحرام می شود.

صحیح :

مُحْرِم پس از احرام وارد مکّه وحرم گشته ، بعد از غسل وارد مسجد الحرام می شود.

٢٦ ـ در گزارش از گذشته ، تناسب افعال را رعایت کنیم

در برخی سَبْک ها وگونه های ادبی ، برای ایجاد تنوّع ونیز ملموس تر ساختنِ مطلب ، رویداد گذشته