گی دوموپاسان ، وآلفونس دوده. از نویسندگان ایرانی ، صادق هدایت بسیار تحت تأثیر این مکتب بوده است.

هفت. مکتب پارناس

این مکتب بر پایه نظریه «هنر برای هنر» استوار شده است. به نظر پیروان این مکتب ، تنها فایده هنر «زیبا بودن» است. آنان به استقلال هنر معتقدند. بر این اساس ، ویژگی های مهمّ این مکتب چنین هستند :

اعتقاد به «هنر برای هنر».

توجّه افراطی به زیبایی وصورت وقالب آثار ادبی.

بازگشت به دوره کلاسیک.

ضدّیت با اعتقادات دینی؛ وپرداختن به مسأله یأس وسرگشتگی بشر. پیروان این مکتب بیش تر شاعر بودند وتنها به فرانسه محدود ماندند. تئوفیل گوتیه ، لوکنت دولیل ، وژوزه ماریا دو هردیا چهره های معتبر این مکتب بودند. این مکتب نیز به قرن نوزده تعلّق داشت.

هشت. مکتب رمزگرایی (= سَمبُلیسم)

رمز گرایی ، نمود عصیان هنرمندان در برابر مکاتب واقع گرایی ووصف گرایی بود. رمزگرایان بر فلسفه بدبینانه شوپِنهاوِر وایده آلیست های معنی گرا تکیه داشتند. آنان دیگر بار شعر را بر اریکه قدرت وافتخار نشاندند. بودلر ، پایه گذار این مکتب ، معتقد بود :

دنیا جنگلی است سرشار از اشارات. حقیقت از چشم مردم عادی پنهان است وفقط شاعر می تواند به رمز وراز این اشارات پی ببرد.

برخی از شاعران این مکتب ، در این رمزآلودگی غرق شدند وبا تمایلات مثلا عارفانه (!) وگاه شهوت خیز ، اندیشه های مبهم وغیر اخلاقی را رواج دادند. متأسّفانه این جریان بر آثار هنری ایران در قرن حاضر تأثیر بسزا نهاد. برخی از اصول این مکتب عبارتند از :

ابهام گرایی افراطی وتوجّه به مخاطبان خاص به ویژه در شعر.

تکیه بر اصل مبتذل «هنر برای هنر» وستیز با ادبیات متعهّد.

دلبستگی به عرفان (!) وکشف وشهود مصطلح خود.

به هم زدن زبان معیار ودستور زبان؛ وپایه نهادن زبانی خود ساخته.

در هم ریختن وزن های معهود شعر وتأسیس شعر نو.

غرق شدن در رؤیا وذهنیات هذیان آلود.

به تصویر کشیدن حالات یأس بار واندوه خیز بشر.

عصیان در برابر اخلاق ونظم؛ وگرایش به هرزگی وعیش ونوش وبی بند وباری.

۳۹۱۱