تا آفاق نو حس انگیزی را کشف وعرضه نماید. بهره گرفتن از عناصر عاطفی وواژه های تحریک کننده ومَثَل های کارساز وچهره های آشنای پر اثر وخاطره های شورآفرین در چنین نوعی ضرورت دارد.

نویسنده چنین مقاله ای هرگز نباید به مردم فریبی دست زند. فرسنگ ها فاصله است میان طرح شورانگیزانه یک ارزش ومصلحت اجتماعی ، با عوامفریبی وشعار پوچ دادن وخلق خدا را به یاوه دلخوش داشتن. بنابراین ، نویسنده این نوع مقاله ، بر خلاف آنچه رایج است ، باید بسیار بصیر وصاحب رأی ودارای اطّلاعات جامع در زمینه مورد بحث باشد ، نه فردی فقط شعار دهنده وکم عمق واحساساتی وبلندگو صفت.

به خیر باد یاد کسانی که همپای رزمندگان مؤمن در طول سالیان دفاع پرشکوه ایران زمین ، سلاح قلم را برافراشتند وآن نبرد عزّتبخش را با مقالات پرشور خود به میان مردم آوردند. بِه ترین نمونه های مقاله تبلیغاتی را در میان همین آثار می توان یافت؛ آثار نویسندگانی مؤمن همچون مرتضی سرهنگی وهدایت اللّه بهبودی در باب دفاع مقدّس.

ششم. مقاله طنز

طنز ابزاری است هنرمندانه برای بیان دردها امّا در جامه لبخند. به این ترتیب ، هنرمند بی آن که تلخی پدیده ای را به کام خواننده خویش انتقال دهد ، به ظرافت ولطافت ، سخن خویش را در پس نقاب خوشنمای فرح وخنده ولذّت باز می تاباند. از این رو است که طنزنویسی کاری بسیار مشکل است وطنزنویسان موفّق در عرصه ادبیات ما بسیار کمند. طنزنویس موفّق می تواند با هنر خویش ، قلب ملّتی را تسخیر کند وجدّی ترین حرف ها را با آنان در میان بگذارد. فرومایه ترین نتیجه طنز که امروز بر جنبه های دیگر آن برتری یافته است ، صرفاً خنداندن است. آن که لودگی وهرزه نویسی و «جُک» گفتن را وسیله شهرت وثروت اندوزی می کند ، طنزنویس نیست. کاش هنرمندان مسلمان ما ره خود بیابند واین عرصه را خالی نگذارند وپیش از هر چیز مرز «طنز» و «هزل» را باز بشناسند.

به دلیل اهمّیت این مقوله ، در این باب چند سطری بیش تر می نگاریم :

طنز اشاره وتنبیهی اجتماعی است که هدفش اصلاح است نه مردم آزاری. طبیعت طنز بر خنده استوار است؛ امّا بر خلاف کمدی ، خنده در طنز هدف نیست ، بلکه وسیله ای است برای نشان دادن کاستی ها وتوجّه دادن به آن ها. طنزنویس با درشت نمایی واغراق در نابهنجاری ها ، سعی در آفتابی کردن ونشان دادن اختلاف عمیق وضع نابسامان موجود با صورت آرمانی دارد. به عبارت دیگر ، طنزنویس هنگامی که به موضوع معینی می خندد وآن را انکار می کند ، در واقع آرمان مثبت خود را که در جهت مخالف آن قرار دارد ، به تصریح یا تلویح ، به خواننده عرضه می دارد. طنز را زاده اعتراضی تعالی یافته دانسته اند که نویسندگانش آن را زیر فشارهای سیاسی واجتماعی بیان کرده اند. این واژه معادل