این قاعده در «به» های صفت ساز وقیدساز نیز جاری است :

٢١. سه کلمه «بِدو» ، «بِدان» ، و «بِدین» (به او ، به آن ، به این) به طور سنّتی به همین شکل نوشته می شوند.

٢٢. حرف «به» در مصادر وافعال مرکّب نیز جدا نوشته می شود :

«بی»

٢٣. لفظ «بی» چون پیشوند است ، پیوسته نوشته می شود :

اگر کلمه طولانی یا بد نما شود ، «بی» را جدا می نویسیم : بی مناسبت ، بی فرهنگ.

اگر کلمه با همزه آغاز شود ، «بی» جدا می شود : بی استعداد ، بی ادب.

ت

«ت تان» (ضمیر ملکی) م

«تر ترین»

٢٤. نشانه های «تر» و «ترین» از کلمه پیش از خود جدا می شوند :