مقدمه

دين : ترديد نيست در اين كه هر يك از افراد انسان در زندگى طبعاً به هم نوعان خود گراييده در محيط اجتماع وزندگى دسته جمعى اعمالى انجام مى دهد وكارهايى كه انجام مى دهد از همديگر بيگانه وبى رابطه نيستند واعمال گوناگون وى مانند خوردن ونوشيدن وخواب وبيدارى وگفتن وشنيدن ونشستن وراه رفتن واختلاطها ومعاشرت ها در عين حال كه صورتاً از همديگر جدا ومتمايز مى باشند با هم ارتباط كامل دارند ، هر كارى را در هر جا وبه دنبال هر كار ديگر نمى شود كرد بلكه حسابى در كار است.

پس اعمالى كه انسان در مسير زندگى انجام مى دهد تحت نظامى است كه از آن تخطى نمى كند ودر حقيقت از يك نقطه مشخصى سرچشمه مى گيرد وآن اين است كه انسان مى خواهد يك زندگى سعادت مندانه داشته باشد كه در آن تا مى تواند كامروا بوده بخواسته وآرزوهاى خود برسد. وبه عبارت ديگر تا مى تواند نيازمندى هاى خود را از جهت بقاء وجود به طور كامل ترى رفع نمايد.

واز اين جاست كه انسان پيوسته اعمال خود را به مقررات وقوانينى كه به دلخواه