رسانيد فرمود : من تو را براى مردم امام وپيشوا قرار مى دهم ابراهيم گفت واز فرزندان من ، فرمود عهد وفرمان من به ستمكاران نمى رسد.

ومى فرمايد :

﴿ وَجَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا ﴾(١)

وما ايشان را پيشوايانى قرار داديم كه به امر ما هدايت ورهبرى مى كردند.

امامت در باطن اعمال

امام چنان كه نسبت به ظاهر اعمال مردم پيشوا وراهنماست هم چنان درباطن نيز سمت پيشوايى ورهبرى دارد واوست قافله سالار كاروان انسانيت كه از راه باطن به سوى خدا سير مى كند.

براى روشن شدن اين حقيقت به دو مقدمه زيرين بايد عطف توجه نمود :

اول : جاى ترديد نيست كه به نظر اسلام وساير اديان آسمانى يگانه وسيله سعادت وشقاوت ( خوشبختى وبدبختى ) واقعى وابدى انسان ، همانا اعمال نيك وبد اوست كه دين آسمانى تعليمش مى كند وهم از راه فطرت ونهاد خدادادى نيكى وبدى آنها را درك مى نمايد.

وخداى متعال از راه وحى ونبوت اين اعمال را مناسب طرز تفكر ما گروه بشر با زبان اجتماعى خودمان ، در صورت امر ونهى وتحسين وتقبيح بيان فرموده ودر مقابل طاعت وتمرد آنها ، براى نيكوكاران وفرمانبرداران ، زندگى جاويد شيرينى كه مشتمل بر همه خواست هاى كمالى انسان مى باشد ، نويد داده وبراى بدكاران وستمگران زندگى جاويد تلخى كه متضمن هرگونه بدبختى وناكامى مى باشد خبر داده است.

__________________

(١) انبياء ، آيه ٧٣