خداى متعال در كلام خود به عصمت پيغامبران اشاره نموده مى فرمايد :

﴿ وَاجْتَبَيْناهُمْ وَهَدَيْناهُمْ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴾(١)

وباز مى فرمايد : ﴿ عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى غَيْبِهِ أَحَداً* إِلَّا مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَداً* لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ ﴾(٢)

پيغمبران ودين آسمانى

آنچه پيغمبران خدا از راه وحى به دست آورده وبه عنوان پيغام وسفارش خدايى به مردم رسانيدند دين بود ؛ يعنى روش زندگى ووظايف انسانى كه سعادت واقعى انسان را تأمين مى كند. (٣)

دين آسمانى به طور كلى از دو بخش اعتقادى وعملى مركب مى باشد بخش اعتقادى يك رشته اعتقادات اساسى وواقع بينى هاست كه بايد انسان پايه زندگى خود را به روى آنها گذارد وآنها سه اصل كلى توحيد ونبوت ومعاد است كه با اختلال يكى از آنها پيروى دين صورت نبندد.

وبخش عملى يك رشته وظايف اخلاقى وعملى است كه مشتمل است بر وظايفى كه انسان نسبت به پيشگاه خداى جهان ووظايفى كه انسان در برابر جامعه بشرى دارد.

واز اين جاست ك وظايف فرعى كه در شرايع آسمانى براى انسان تنظيم شده بر دو گونه است : اخلاق واعمال وهر يك از آنها نيز بر دو قسم است :

__________________

(١) انعام ، آيه ٨٧ : وپيغمبران را به سوى خود جمع آورى كرديم ( به غير ما نمى پردازند واز غيرما اطاعت نمى كنند ) وبه راهى راست رسانيديم

(٢) جن ، آيه ٢٨ : تنها اوست كه داننده غيب است وبه غيب خود كسى را مسلط نمى كند مگر پسنديدگان را از پيغمبران ودر اين صورت از پس وپيش او ( پيغمبر يا وحى ) مراقبت كامل ورصدى به راه مى اندازد كه محققاً پيام هاى خداى خود را برسانند

(٣) به مقدمه كتاب مراجعه شود