جلوه درخشان حقیقت
با تمام دشمنی ها وکینه توزی هایی که درباریان عباسی نسبت به امام عسکری عليه‌السلام داشتند ، عظمت معنوی وفروغ کمالات او گاه آنان را چنان تحت تأثیر قرار می داد که ناگزیر در برابر آن حضرت سر تعظیم فرود می آوردند وزبان به مدح وستایش آن بزرگوار می گشودند.
«عبیدالله بن خاقان» از درباریان ورجال مهمّ حکومت عباسی بود وپسرش «احمد» متصدی اراضی «قم» ومأمور اخذ مالیات این شهر واز ناصبیان (دشمنان امامان) شمرده می شد. حسن بن محمد اشعری ومحمد بن یحیی ودیگران آورده اند که روزی در مجلس او سخن از علویان وعقایدشان به میان آمد. «احمد» گفت :
من در «سامرّاء» کسی از علویان را از نظر روش ووقار وعفت ونجابت وفضیلت وعظمت در میان خانواده خویش وتمامی بنی هاشم مانند حسن بن علی بن محمد (امام عسکری) ندیدم. خاندانش او را بر بزرگسالان وسران خود مقدم می داشتند. در نزد سران سپاه ووزیران وعموم مردم نیز همین وضع را داشت. به یاد دارم روزی نزد پدرم بودم ، دربانان خبر آوردند : ابومحمد ، ابن الرضا (۱) (امام حسن عسکری علیه السلام) می خواهد وارد شود ، پدرم با صدای بلند گفت : بگذارید وارد شود. من از این که دربانان نزد پدرم از او با کنیه وبا احترام یاد کردند ، شگفت زده شدم ، زیرا نزد پدرم جز خلیفه یا ولیعهد یا کسی را که خلیفه دستور داده بود او را به کنیه (۲) یاد کنند ، این گونه یاد نمی کردند. آن گاه مردی
__________________
۱ ـ پس از امام رضا عليه‌السلام در جامعه آن روز ونیز در دربار حکومت عباسیان ، امامان بعدی یعنی امام جواد وامام هادی وامام عسکری عليهم‌السلام را به احترام انتساب به امام رضا عليه‌السلام «ابن الرضا» (فرزند رضا) می نامیدند.
۲ ـ در بین عرب ، مرسوم است که برای ادای احترام ، افراد را با کنیه مورد خطاب قرار می دهند.
