«مهتدی» ، خلیفه عباسی امام را بازداشت وزندانی کرد وتصمیم به قتل حضرت داشت که خداوند مهلت نداد وترکان برضدّ او شوریدند ووی را به قتل رساندند. (۱)
تدابیر امنیتی امام عسکری عليه‌السلام
علاوه بر آن چه گفتیم ، اسناد وشواهد دیگری در دست است که از یک سو عمق شیطنت ووسعت نقشه های خائنانه دربار عباسی در مورد امام ویارانش را نشان می دهد واز سوی دیگر هشیاری وتدابیر امنیتی امام را به خوبی جلوه گر می سازد که از آن جمله چند مورد یاد شده در زیر را می توان نام برد :
۱. «ابوهاشم داود بن قاسم جعفری» (۲) می گوید : ما چند نفر در زندان بودیم که
__________________
هزاران نفر جمعیت مشتاق ، در مسیر حرکت امام اجتماع می کردند ، وآن چنان غلغله شادی به راه افکنده وابراز احساسات می کردند که از کثرت جمعیت ، راه ها بند می آمد وعبور ومرور قطع می شد وبه محض آن که حضرت را مشاهده می کردند سر وصدا خاموش می شد وبرای حضرت راه باز می کردند وپس از عبور امام ، وضع به حال طبیعی برمی گشت (ر. ک : سه مأخذ یاد شده ونیز کتاب «الغیبه» شیخ طوسی ، ص ۲۹).
* ـ در این جا ممکن است این سؤال پیش آید که با وجود ضعف وتزلزل دستگاه خلافت ، وتسلط ترکان وموالی بر امور مملکت ، چگونه فشار واختناق در مورد امام به همان شدّت ادامه داشت؟ در پاسخ باید گفت : اگر نگرانی از ناحیه قدرت معنوی امام ، منحصر به شخص خلیفه یا اطرافیان او بود ، کار سهل بود وامام می توانست از راه های گوناگون ، به فعالیت سرّی بپردازد ، ولی این بیم ونگرانی بر یک طیف وسیع سیاسی سایه افکنده بود که خلیفه هم جزئی از آن بود واین طیف ، بقیه سردمداران وهمه کسانی را نیز که به نحوی با حکومت ، منافع مشترک داشتند ، شامل می شد ، به همین جهت مخالفت وإعمال فشار ومحدودیت در مورد امام ، ویژگی اصلی خط حاکم بر کشور محسوب می شد وحتی با قتل خلیفه ای وجایگزینی خلیفه ای دیگر تغییر نمی یافت!
۱ ـ شیخ طوسی ، کتاب الغیبه ، ص ۱۳۴.
۲ ـ ابوهاشم جعفری از نسل جعفر طیّار (سمعانی ، الأنساب ، ج ۱ ، ص ۶۷) واهل بغداد بود واز چهره های بسیار درخشان وگرانمایه شیعه واز یاران بسیار صمیمی امام جواد وامام هادی وامام عسکری عليهم‌السلام به شمار می رفت ونزد آنان مقام ومنزلت والایی داشت (محمد تقی تستری ، قاموس الرجال ، ج ۴ ، ص ۲۵۵ ۲۵۸) او که مردی آزاده وشجاع وبی باک بود ، در سال ۲۵۲ ه در بغداد بازداشت وبه زندان
