حسین عليهما‌السلام نقل کرده بود «هزار» تازیانه زد ودست از او برنداشت تا آن که شهادت دادند او از اهل سنت است! (۱)

۵. او به شعرای مزدور وخودفروخته ای همچون «مروان بن ابی الجنوب» مبالغ هنگفتی صله می داد تا درباره مشروعیت حکومت بنی عباس وهجو بنی هاشم شعر بسرایند. (۲)

۶. او زمانی که به ایجاد ارتشی نوین موسوم به «شاکریه» دست زد ، افرادی را از مناطقی که در بینش ضد علوی مشهور بودند ، بهویژه از سوریه ، الجزیره ، جبل ، حجاز ، وعنبا استخدام کرد. (۳)

۷. او به حاکم مصر دستور داد تا طالبیان را به عراق تبعید کند ، حاکم مصر نیز چنین کرد. آن گاه در سال ۲۳۶ آنان را به مدینه منتقل کرد. (۴)

۸. او شیعیان را از دستگاه دولت اخراج می کرد وموقعیت آنان را در اذهان عمومی خدشه دار می ساخت. به عنوان نمونه ، می توان از برکناری «اسحاق بن ابراهیم» یاد کرد که متوکل او را به جرم شیعه بودن از حکمرانی «سامرّاء» و «سیروان» در استان «جبل» برکنار کرد. افراد دیگری نیز به همین علت موقعیت های خود را از دست دادند. (۵)

متوکل با اِعمال این شیوه ها ، از بروز هرگونه حرکتی از ناحیه شیعیان برضد رژیم خود جلوگیری کرد ، لکن موفق نشد فعالیت های پنهانی آنان را خاتمه بخشد وچنان که قبلاً گفتیم ، گزارش های تاریخی ، حاکی از آن است که امام هادی عليه‌السلام ارتباط های خود را با پیروانش در نهان ادامه می داد.

__________________

۱ ـ تاریخ بغداد ، ج ۱۳ ، ص ۲۸۹.

۲ ـ شریف القرشی ، باقر ، حیاه الإمام الهادی ، ص ۲۹۲.

۳ ـ دکتر حسین ، جاسم ، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم ، ترجمه دکتر سید محمدتقی آیت اللهی ، ص ۸۲.

۴ ـ دکتر حسین ، همان کتاب ، ص ۸۴.

۵ ـ همان.

۷۵۸۱