این ابزار چیزی جز شبکه ارتباطی وکالت وتعیین نمایندگان وکارگزاران در مناطق مختلف توسط امام نبود. هدف اصلی این سازمان جمع آوری خمس ، زکات ، نذور وهدایا از مناطق مختلف توسط وکلا وتحویل آن به امام ونیز پاسخ گویی امام به سؤالات ومشکلات فقهی وعقیدتی شیعیان وتوجیه سیاسی آنان توسط وکیل امام بود. این سازمان کاربرد مؤثری در پیشبرد مقاصد امامان داشت.

امام هادی عليه‌السلام که در سامرّاء تحت نظر وکنترل شدیدی قرار گرفته بود ، برنامه تعیین کارگزاران ونمایندگان را که پدرش امام جواد عليه‌السلام اجرا کرده بود ، ادامه داد ونمایندگان ووکلائی در مناطق وشهرهای مختلف منصوب کرد وبدینوسیله یک سازمان ارتباطی هدایت شده وهماهنگ به وجود آورد که هدف های یاد شده را تأمین می کرد.

فقدان تماس مستقیم بین امام وپیروانش ، نقش مذهبی سیاسی وکلا را افزایش داد ، به نحوی که کارگزاران (وکلای) امام مسئولیت بیش تری در گردش امور یافتند. وکلای امام به تدریج ، تجربیات ارزنده ای را در سازماندهی شیعیان در واحدهای جداگانه به دست آوردند. گزارش های تاریخی متعدد نشان می دهد که وکلا ، شیعیان را بر مبنای نواحی گوناگون به چهارگروه تقسیم کرده بودند :

نخستین ناحیه ، بغداد ، مدائن وعراق (کوفه) را شامل می شد. ناحیه دوم ، شامل بصره واهواز بود. ناحیه سوم ، قم وهمدان ، وبالاخره ناحیه چهارم ، حجاز ، یمن ومصر را در بر می گرفت. هرناحیه به یک وکیل مستقل واگذار می شد که تحت نظر او کارگزاران محلی ، منصوب می شدند. اقدامات سازمان وکالت را در دستورالعمل های حضرت هادی عليه‌السلام به مدیریت این سازمان ، می توان مشاهده کرد. نقل می شود که آن حضرت طی نامه ای در سال ۲۳۲ ه. ق ، به «علی بن بلال» ، وکیل محلی خود (در بغداد) نوشت :

۷۵۸۱