به نبوت برگزیده شده است ، می فرماید : «ما فرمان نبوت را در کودکی به او دادیم». (۱)
بعضی از مفسران کلمه «حکم» را در آیه بالا به معنای هوش ودرایت گرفته اند وبعضی گفته اند : مقصود از این کلمه ، «نبوت» است. مؤید این نظریه روایاتی است که در کتاب «اصول کافی» نقل شده است ، از آن جمله ، روایتی از امام پنجم وارد شده است که حضرت طی آن با تعبیر «حکم» در آیه مزبور ، به «نبوت» حضرت یحیی در خُردسالی استشهاد می کند ومی فرماید : پس از درگذشت زکریا ، فرزند او یحیی کتاب وحکمت را از او به ارث برد واین همان است که خداوند درقرآن می فرماید : «یا یَحْیی خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّه وَآتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً» : «ای یحیی کتاب (آسمانی) را با نیرومندی بگیر ، وما فرمان نبوت را در کودکی به او دادیم». (۲)
۲. با این که برای آغاز تکلم وسخن گفتن کودک معمولاً زمانی حدود دوازده ماه لازم است ، ولی می دانیم که حضرت عیسی عليه‌السلام درهمان روزهای نخستین تولد ، زبان به سخن گشود واز مادر خود (که به قدرت الهی بدون ازدواج باردار شده ونوزادی به دنیا آورده بود وبه این جهت مورد تهمت واهانت قرار گرفته بود) ، به شدت دفاع کرد ویاوه های معاندین را با منطق ودلیل رد کرد ، در صورتی که این گونه سخن گفتن وبا این محتوا ، در شأن انسان های بزرگ سال است. قرآن مجید گفتار او را چنین نقل می کند :
(عیسی) گفت : «بی شک من بنده خدایم ، به من کتاب (آسمانی = انجیل) عطا فرموده ومرا در هرجا که باشم ، وجودی پربرکت قرار داده است ، ومرا تا آن زمان که زنده ام به نماز وزکات توصیه فرموده و (نیز مرا) به نیکی درحق مادرم سفارش کرده وجبار وشقی قرار نداده است». (۲)
__________________
۱ ـ وَآتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً (مریم : ۱۲). ۲. اصول کافی ، ج ۱ ، ص ۳۸۲ (باب حالات الأئمه فی السّنّ).
۲ ـ قالَ اِنِّی عبدالله آتانِیَ الْکِتابَ وَجَعَلَنِی نَبِیّاً وَجَعَلَنِی مُبارَکاً أَیْنَما کُنْتُ وَاَوْصانِی بِالصَّلوهِ وَالزَّکاهِ مادُمْتُ حَیّاً وَبَرّاً بِوالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبّاراً شَقِیّاً (مریم : ۳۰ ۳۲).
از بعضی از روایات استفاده می شود که حضرت عیسی عليه‌السلام در آن زمان که سخن گفت ، «نبی» بوده وهنوز
