حامی وجانشین پیامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله
پیامبر اسلام به مدت سه سال ، از دعوت عمومی خودداری میورزید وتنها در تماس های خصوصی با افرادی که زمینه پذیرش را در آن ها احساس می کرد ، آن ها را به اسلام دعوت می کرد. پس از سه سال فرشته وحی نازل شد وفرمان خدا را ابلاغ کرد که پیامبر ، دعوت همگانی خود را از طریق دعوت خویشان وبستگان آغاز نماید. فرمان خدا چنین بود :
«بستگان نزدیک خود را از عذاب الهی بیم ده ، وپر وبال] مهر ومودت [خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می کنند ، فرو گستر ، پس اگر با تو از در مخالفت وارد شوند ، بگو من از کارهای (بد) شما بیزارم». (۱)
علت این که دعوت خویشان برای نقطه شروع دعوت همگانی انتخاب شد ، این است که تا نزدیکان یک رهبر الهی ویا بشری به او ایمان نیاورند واز او پیروی نکنند ، هرگز دعوت او درباره بیگانگان مؤثر واقع نمی شود ، زیرا نزدیکان همواره از اسرار ورازها وملکات خوب وبد وی کاملاً واقف ومطلع هستند ، از این رو ایمان آنان نشانه وارستگی مدعی رسالت به شمار می رود ، چنان که اعراض وروی گردانی اکثریت قریب به اتفاق آن ها نشانه دوری مدعی از خلوص وصفا وصدق در ادعاء است. از این نظر پیامبر به علی عليه‌السلام دستور داد که چهل وپنج نفر از شخصیت های بزرگ بنی هاشم را برای ضیافت ناهار دعوت کند وغذایی از گوشت همراه با شیر آماده سازد.
مهمانان همگی در وقت معین به حضور پیامبر آمدند. پس از صرف غذا «ابولهب» عمویِ پیامبر ، با سخنان سبک خود مجلس را از آمادگی برای طرح سخن وتعقیب هدف ، انداخت ومجلس بدون اخذ نتیجه به پایان رسید ومهمانان پس از صرف غذا وشیر ، خانه رسول خدا را ترک کردند. پیامبر تصمیم
__________________
۱ ـ وَأَنْذِرْ عَشیرتَکَ الأقْرَبین * وَاخْفِضْ جَناحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ المؤمِنینَ * فَاِنْ عَصَوکَ فَقُلْ اِنِّی بَرِئٌ مِمّا تَعْمَلونَ (شعرا : ۲۱۴ ۲۱۶).
