داشتند ووجود آن ها همواره نیروبخش جنبش های اسلامی مسلمانان مدینه به شمار می رفت.

در زمان خلافت منصور ، پیشوای ششم وبعد از رحلت آن حضرت ، فرزند ارجمندش موسی بن جعفر عليه‌السلام مرکز ثقل مبارزات اسلامی به شمار می رفتند ومدینه کانون گرم جنبش ها ونهضت های اصیل اسلامی برضد استبداد وخودکامگی زمام داران ظالم محسوب می شد.

مدینه در محاصره اقتصادی!

پس از قیام «محمد بن عبدالله بن الحسن» مشهور به «نفس زکیّه» (*) (نواده امام حسن مجتبی) ، در اواخر حیات امام صادق عليه‌السلام ، منصور برای درهم شکستن نهضت شهر مدینه ، شخص بسیار بیرحم وخشن وسنگ دلی به نام «ریاح بن عثمان» را به فرمانداری مدینه منصوب کرد. ریاح پس از ورود به مدینه ، مردم را جمع کرد وضمن خطبه ای چنین گفت :

«ای اهل مدینه! من افعی وزاده افعی هستم! من پسر عموی «مسلم بن عقبه» (۱) هستم که شهر شما را به ویرانی کشید ورجال شما را نابود کرد. به خدا سوگند اگر تسلیم نشوید ، شهر شما را درهم خواهم کوبید ، به طوری که اثری از حیات درآن باقی نماند»!

در این هنگام گروهی از مسلمانان از جا برخاستند وبه عنوان اعتراض فریاد زدند : «شخصی مثل تو که سابقه ای ننگین در اسلام داری وپدرت دوبار به واسطه ارتکاب جرم ، تازیانه (کیفر اسلامی) خورده ، کوچک تر از آن هستی که این کار را انجام دهی ، ما هرگز اجازه نخواهیم داد با ما چنین رفتار کنی».

__________________

* ـ در پایان این فصل ، درباره قیام نفس زکیه بحث خواهیم کرد.

۱ ـ چنان که در سیره امام چهارم به تفصیل نوشتیم ، مسلم بن عُقْبه یکی از فرماندهان یزید بن معاویه بود که به فرمان او به شهر مدینه حمله کرد وبا سربازان خود ، سه روز مدینه را قتل عام وغارت کرد وسیل خون به راه انداخت وبه واسطه جنایت هایی که مرتکب شد ، «مُسرف» لقب گرفت!

۷۵۸۱