۲. نهی پیامبر از نوشتن حدیث. در منابع حدیثی اهل سنت چند حدیث از پیامبر اسلام در مورد نهی از کتابت سخنان حضرت نقل شده است از جمله احمد بن حنبل نقل می کند که پیامبر اسلام نهی کرد که چیزی از حدیث او نوشته شود. (۱)

شواهد وقرائن فراوانی گواهی می دهد که موضوع نهی آن حضرت از نوشتن سخنانش نمی تواند درست باشد. اولاً احادیث متعددی در مورد سفارش به کتابت حدیث ، از آن حضرت نقل شده است که تعدادی از آن ها از باب نمونه گذشت. وثانیاً سخنان ، دستورالعمل ها ، نامه ها وپیام های آن حضرت به شیوخ قبایل وامیران وشاهان کشورها وافراد مختلف در جهت ابلاغ آموزه های اسلام یا میثاق ها وپیمان ها در تاریخ ثبت شده است وتعداد آن ها به قدری زیاد است که موضوع برخی تألیفات مستقل در زمان ما شده است. (۲)

این نامه ها را پیامبر اسلام املاء می کرد ومنشیانی ، آن را می نوشتند وبر حسب افزایش ارتباط ها ومکاتبات ، تعداد منشیان نیز زیاد شد (واین ها غیر از منشیان وحی بودند) حال چگونه قابل قبول است که حضرت از یک طرف این همه نامه ها وپیام ها را بنویسد با توجه به این که می داند دریافت کنندگان ، آن ها را به عنوان میثاق های مهم نگه می دارند واز طرف دیگر دستور نابودی آن ها را صادر کند؟! به عنوان نمونه دیگر می توان از نوشته شدن خطبه پیامبر در فتح مکه یاد کرد. پیامبر اسلام پس از سقوط شهر مکه ، در این شهر به پا خاست وخطبه ای ایراد فرمود. در این هنگام مردی از یمن به نام ابوشاه عرض کرد یا رسول الله این خطبه را برای من بنویسید ، پیامبر فرمود : آن را برای ابوشاه بنویسید. (۳)

__________________

۱ ـ احمد بن حنبل ، مسند ، ج ۵ ، ص ۱۸۲ ور.ک : جعفر سبحانی ، بحوث فی الملل والنحل ، ج ۱ ، ص ۶۵.

۲ ـ به عنوان نمونه می توان از مکاتیب الرسول تألیف استاد محقق مرحوم آیه الله علی احمدی میانجی وکتاب الوثائق تألیف دکتر محمد حمیدالله نام برد.

۳ ـ ابن عبدالبر القرطبی ، یوسف ، جامع بیان العلم وفضله ، ج ۱ ، ص ۷۰. ور.ک : صحیح البخاری ، شرح شیخ قاسم الشماعی الرفاعی ، ج ۱ ، کتاب العلم ، باب ۸۲ ، حدیث ۱۱۰ ، ص ۱۱۹.

۷۵۸۱