این ، هیچ هدف دیگری نداشتند. این عده نه طالب فتح وپیروزی بودند ونه خواهان حکومت وغنیمت ، بلکه یگانه هدفشان انتقام بود. آنان وقتی خانه های خود را ترک می گفتند ، اطمینان داشتند که دیگر به خانه های خود باز نخواهند گشت. آنان تشنه مرگ در راه هدف خود بودند ، به طوری که دشمن به آن ها امان داد ولی آن ها از قبول امان سر باز زدند! زیرا آن را دامی برای شکست قیام می دانستند.

نیروهای توّابین

تنها شیعیان نبودند که به انقلاب توابین پیوستند ، بلکه کلیه کسانی که خواهان تغییر اوضاع ، وشکستن یوغ ظلم دستگاه حکومت اموی از طریق جنبشی خونین بودند به توابین پیوستند.

البته به علت آن که قیام توابین یک قیام انتقام جویانه وشهادت طلبانه بود ، وعناصر انقلابی هیچ هدفی جز انتقام ویا مرگ در این راه نداشتند ، عده زیادی به آنان نپیوستند. در دفتر سلیمان بن صرد شانزده هزار نفر ثبت نام کرده بودند که از این عده جز پنج هزار نفر حاضر نشدند (۱) درحالی که تعداد سپاه شام سی هزار نفر بود. البته علت این موضوع روشن است ، زیرا همیشه فقط افرادی که در سطح عالی فداکاری وجانبازی در راه عقیده قرار دارند ، مجذوب اقدامات شهادت طلبانه می شوند ، بدیهی است که تعداد این قبیل افراد در هر زمانی اندک است.

عملیات توابین

جنبش توابین در سال شصت ویک هجری آغاز شد. توابین از آن تاریخ ، پیوسته ساز وبرگ جنگی فراهم ساخته ومردم را مخفیانه به خونخواهی

__________________

۱ ـ از مدائن هفتاد نفر واز بصره سیصد نفر جهت پیوستن به توابین حرکت کرده بودند ، اما هنگامی به میدان جنگ نزدیک شدند که توابین شکست خورده بودند!