هان! به پا خیزید ودست به قبضه شمشیر ببرید! چه آن که خشم خدا را برانگیخته اید ومادام که رضای خدا را به دست نیاورده اید ، نباید به میان زنان وفرزندان خود بازگردید. خدا از شما راضی نخواهد بود مگر آن که انتقام خون فرزند پیامبر را بگیرید.
از مرگ نترسید! به خدا سوگند هرکس از مرگ بترسد محکوم به شکست وذلت است. باید مثل بنی اسرائیل باشید که موسی عليه‌السلام به آنان فرمود : شما با گوساله پرستی ، به خود ظلم کردید ، اینک در پیشگاه آفریدگار خود توبه نمایید وخود را بکشید ...». (۱)
به دنبال این اجتماع ، سلیمان بن صرد ، جریان را به «سعد بن حذیفه بن یمان» وشیعیان دیگر «مدائن» نوشت واز آنان یاری خواست. آنان نیز دعوت سلیمان را پذیرفتند همچنین سلیمان به «مُثَنّی بن مخرمه عبدی» وشیعیان دیگر «بصره» نامه نوشت وآن ها نیز پاسخ مساعد دادند.
انگیزه توّابین
توابین معتقد بودند که مسئول قتل حسین عليه‌السلام در درجه اول حکومت بنی امیه است نه افراد ، ولذا به منظور خونخواهی به سوی شام حرکت کردند وگفتند پس از انتقام از بنی امیه ، به سراغ جنایتکاران کوفه می رویم.
همان طور که ملاحظه شد ، انگیزه این جنبش ، احساس ندامت از گناه ، وشوق به جبران خطا بود. در لابلای سخنان ونامه ها وخطبه های توابین ، احساس عمیق پشیمانی ، وشور وشوق سوزان به شستشوی گناه ، موج می زند وهرکس مروری درآن ها بکند این موضوع را به خوبی لمس می کند. همین انگیزه بود که قیام توابین را در ارزیابی ظاهری به صورت یک قیام انتحارآمیز جلوه گر ساخته بود. توابین فقط در صدد گرفتن انتقام ، وجبران لغزش وگناه خود بودند وجز
__________________
۱ ـ وَإِذْ قَالَ مُوسی لِقَومِهِ یا قَوْم إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَکُمْ بِاتِّخَاذِکُمْ العِجْلَ فَتُوبُوا إِلی بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ ... (بقره : ۵۴).
