انجام داده اند وافتخار شهادت را به دست آورده اند ، جز این که خدا را بر این توفیق شکر وسپاس گوییم چه کاری از ما شایسته است؟ (۱)
خطبه حضرت زینب عليها‌السلام در کوفه
این جا کوفه است ، کوفه با دمشق خیلی فرق دارد ، کوفه شهری است که تا بیست سال پیش مرکز حکومت علی عليه‌السلام بود. این جا مرکز شیعیان بود. مردم این جا که بخشی از عراقیانند طالب حکومت عدل اسلامی وخواهان آزادی از چنگ ستمگران وهواخواه اهل بیتند ، اما حاضر نیستند بهای (دستیابی به) چنین نعمتی را بپردازند! اینان ، هم زندگی مادی وثروت وریاست می خواهند ، وهم آزادی از یوغ ستمگران ، اما اگر فشاری بر آنان وارد شود ، یا منافعشان را در خطر ببینند ، دست از همه آرمان های خود می کشند! اینان شخصیتی دو گونه دارند ، گرفتار نوعی تضاد درونی هستند ، از یک سو پسر پیغمبر را با شور وحرارت دعوت می کنند ، واز سوی دیگر چون فشار برآنان وارد می شود ، نه تنها وعده خود را فراموش می کنند ، بلکه کمر به قتل او می بندند ، پس باید اینان را بیدار کرد ، باید متوجه خطاهایشان ساخت ، باید گفت که با قتل حسین بن علی عليه‌السلام چه جنایت بزرگی مرتکب شده اند.
این وظیفه بیدارسازی ، از میان زنان بیش تر به عهده زینب است ، زیرا زنانی که در کوفه سن آنان از سی سال تجاوز می کرد ، زینب را بیست سال پیش در دوران حکومت علی عليه‌السلام در این شهر دیده بودند وحرمت او را در دیده علی وحشمت وی را در چشم پدران وشوهران خویش مشاهده کرده بودند ، زینب برای آنان چهره ای آشنا بود ، اینک دیدن صحنه رقّت بار اسیری زینب در خیل اسیران ، خاطرات گذشته را زنده می کرد. زینب از این فرصت استفاده نمود ، شروع کرد به صحبت کردن ، مردم صدای آشنایی شنیدند ، گویی علی عليه‌السلام صحبت
__________________
۱ ـ دکتر آیتی بیرجندی ، محمد ابراهیم ، بررسی تاریخ عاشورا ، ص ۲۰۳.
