می یابیم که حکومت یزید نه تنها از این نظر که آغازگر بدعت رژیم سلطنتی موروثی در اسلام بود ، بلکه از نظر بی لیاقتی شخص وی نیز از نظر امام حسین عليه‌السلام نامشروع بود ، بنابراین با توجه به این که با مرگ معاویه موانع زمان او برطرف شده بود ، وقت آن رسیده بود که امام حسین اعلان مخالفت کند واگر امام حسین عليه‌السلام با یزید بیعت می کرد ، این بیعت بزرگ ترین حجّت مشروعیت حکومت یزید به شمار می آمد.

علت مخالفت امام حسین عليه‌السلام ، در بیانات ونامه های آن حضرت ، به خوبی به چشم می خورد. در همان نخستین روزهایی که حسین بن علی عليه‌السلام در مدینه برای اخذ بیعت در فشار بود ، در پاسخ ولید که پیشنهاد بیعت با یزید را مطرح کرد ، فرمود : اینک که مسلمانان به فرمانروایی مانند یزید گرفتار شده اند باید فاتحه اسلام را خواند (۱) وضمن پاسخ نامه های دعوت کوفیان ، ویژگی های زمام دار مسلمانان را چنین بیان کرد :

«... امام وپیشوای مسلمانان کسی است که به کتاب خدا عمل نموده ، وراه قسط وعدل را در پیش گیرد واز حق پیروی کرده وبا تمام وجود خویش مطیع فرمان خدا باشد». (۲)

پیام آوران قیام کربلا

هر قیام ونهضتی عمدتاً از دو بخش «خون» و «پیام» تشکیل می گردد.

مقصود از بخش خون ، مبارزات خونین وقیام مسلحانه است که مستلزم کشتن وکشته شدن وجانبازی در راه آرمان مقدس است.

__________________

۱ ـ إنّا للّه وإنّا إلیه راجعون وعلی الإسلام السلام إذ قد بلیت الأمه براع مثل یزید (سید بن طاووس ، اللهوف فی قتلی الطفوف ، ص ۱۱).

۲ ـ ما الإمام الا العامل بالکتاب والآخذ بالقسط والدائن بالحق والحابس نفسه علی ذات الله (شیخ مفید ، الإرشاد ، ص ۲۰۴ ؛ ابومخنف ، مقتل الحسین ، ص ۱۷ ؛ طبری ، تاریخ الأمم والملوک ، ج ۶ ، ص ۱۹۶).

۷۵۸۱