به کلی فاقد شایستگی ولیاقت برای احراز مقام خلافت ورهبری جامعه اسلامی است. بنابر این مزدوران حکومت بنی امیه نمی توانستند قیام حسین عليه‌السلام را در افکار عمومی متهم وآلوده سازند ، زیرا مردم به چشم خود ، رفتار یزید را ، که کوچک ترین تناسبی با موازین دینی وتعالیم مذهبی نداشت ، می دیدند. وهمین رفتار یزید در افکار عمومی ، مجوّز خوبی برای قیام ، جهت واژگون ساختن چنین حکومتی به شمار می رفت. در چنین شرایطی مردم ، قیام حسین بن علی عليه‌السلام را قیام فرزند پیامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله برضد حکومت باطل به منظور حفظ اسلام تلقی می کردند ، نه اختلاف سیاسی یا کشمکش بر سر تصاحب مقام وقدرت!
جنبش ، نیرو می گیرد
علّت دیگر قیام حسین بن علی عليه‌السلام را باید در بیداری افکار عمومی وافزایش نفوذ دعوت شیعیان پس از صلح امام مجتبی عليه‌السلام جستوجو کرد ، زیرا جنبشی که پس از امضای صلح ، برضد حکومت اموی آغاز شده بود ، روز به روز در حال گسترش وتوسعه بود وبر دامنه نفوذ آن افزوده می شد.
سیاست معاویه نیز ، دانسته یا ندانسته ، موجب گسترش ونیرومندی این جنبش گردید ، زیرا معاویه که پس از شهادت امام مجتبی عليه‌السلام میدان عمل را تا حدودی بلامانع می دید ، بیش از پیش عرصه را بر مردم خاصّه شیعیان وپیروان امیرمؤمنان عليه‌السلام تنگ گرفت واز هیچ گونه ظلم وستم فروگذاری نکرد.
تجاوز مکرر معاویه به حقوق مسلمانان ، حملات وشبیخون های پی درپی نظامیان خشن وستم پیشه معاویه بر مناطق مختلف اسلامی ، کشتن وآزار مردم بی گناه ، نقض پیمان صلح وبیعت گرفتن برای ولیعهدی یزید برخلاف مفاد صریح صلح نامه وبالاخره مسموم ساختن امام مجتبی عليه‌السلام مسائلی بود که وجهه عمومی حکومت بنی امیه را بیش از پیش لکه دار ساخت وموقعیت آن را تضعیف کرد. این حوادث موجب همبستگی وفشردگی هرچه بیش تر صفوف شیعیان وتقویت جبهه ضد اموی شد وبه تدریج زمینه نهضت وقیام حسینی را فراهم ساخت.
