از این رو هدفی که امام حسن عليهالسلام تعقیب می کرد ، این بود که افکار عمومی را برای قیام برضد حکومت اموی آماده کند وبه مردم فرصت دهد تا خود بیندیشند وبه حقایق اوضاع وماهیت حکومت اموی پی ببرند ، بهویژه آن که اشارت هایی که حضرت مجتبی عليهالسلام به ستمگری ها وجنایات حکومت اموی وزیر پا گذاشتن احکام اسلام می نمود ، افکار مردم را کاملاً بیدار می کرد. (۱)
کم کم این آمادگی قوت گرفت وشخصیت های بزرگ عراق متوجه حسین بن علی عليهالسلام شده از او خواستند که قیام کند. (۲)
بازتاب حوادث در مدینه
پس از شهادت حضرت مجتبی عليهالسلام که حسین بن علی عليهالسلام امامت را عهده دار بود ، خبر جنایت های معاویه بلافاصله در مدینه طنین می افکند ومحور بحث در اجتماعاتی می گشت که حسین بن علی عليهالسلام با شرکت بزرگان شیعه در عراق وحجاز ومناطق دیگر اسلامی تشکیل می داد. برای نمونه ، هنگامی که معاویه «حجر بن عدی» وهمراهان او را کشت ، عده ای از بزرگان کوفه نزد حسین عليهالسلام آمده جریان را به حضرت خبر دادند وپخش این خبر موجی از نفرت در همه افراد باایمان برانگیخت.
این مطلب نشان می دهد که در آن هنگام جنبش منظمی برضد حکومت اموی شکل می گرفت که مبلغین وعوامل مؤثر آن ، همان پیروان اندک وصمیمی امام حسن عليهالسلام بودند که حضرت با تدبیر هوشمندانه خویش جان آنان را از گزند قشون معاویه حفظ کرده بود. هدف این گروه این بود که با یادآوری جنایاتی که
__________________
۱ ـ از این جهت می توان گفت که پیمان صلح ، برای معاویه حکم شمشیری دو دم را داشت که هر دو لبه اش به زیان وی بود! زیرا اگر او به مفاد صلح نامه عمل می کرد ، هدف امام تا حدودی تأمین می شد واگر آن را نقض می کرد ، نتیجه آن ایجاد تنفر عمومی از حکومت اموی وجنبش وبیداری مردم برضد این حکومت بود ، واین ، مسأله ای بود که پیشوای دوم آن را از نظر دور نداشت.
۲ ـ ولی حسین بن علی عليهالسلام آن ها را به پیروی از امام مجتبی عليهالسلام توصیه می کرد ومی فرمود : اوضاع فعلی برای قیام ، مساعد نیست وتا زمانی که معاویه زنده است ، نهضت وقیام به ثمر نمی رسد.