وُقِىَ بر قياس رُمِىَ.

مستقبل معلوم : يَقى يَقيٰانِ يَقُونَ تا آخر. اصل يَقى يَوْقِىُ بود ، واو افتاد ـ چنانكه در يَعِدُ گفته شد ـ پس حكم واوىِ وى ، حكم مثال است و حكم يايى وى ، حكم يايى ناقص است.

و چون حروف ناصبه درآيد گويى لَنْ يَقِىَ لَنْ يَقِيٰا لَنْ يَقوُا تا آخر و چون جازمه درآيد گويى لَمْ يَقِ لَمْ يَقِيٰا لَمْ يَقُوا تا آخر.

اسم فاعل : وٰاقٍ وٰاقيٰانٍ وٰاقوُنَ تا آخر. اسم مفعول : مَوْقِىٌّ مَوْقيّانِ مَوْقيُّونَ تا آخر. امر حاضر : قِ قيٰا قوُا قِى قِيٰا قِينَ. نون تأكيد ثقيله قِيَنَّ قِيٰانِّ قُنَّ قِنَّ قِيٰانِّ قينٰانِّ ، نون تأكيد خفيفه قِيَنْ قُنْ قِنْ.

دوّم از باب فَعِلَ يَفْعَلُ «الوَجْى : سوده شدن سُم ستور».

ماضى معلوم : وَجِىَ وَجِيٰا وَجُوا تا آخر ، بر قياس رَضِىَ. ماضى مجهول : وُجِىَ تا آخر.

مستقبل معلوم : يَوْجىٰ يَوْجَيٰانِ يَوْجَوْنَ تا آخر ، مجهول يُوجىٰ بر قياس يُرضىٰ.

امر حاضر : اِيجَ چون اِرْضَ ، نون تأكيد ثقيله اِيجَيَنَّ چون اِرْضَيَنَّ ، نون خفيفه ايجَيَنْ ايجَوُنْ ايجَيِن ، اسم فاعل واجٍ چون رامٍ ، اسم مفعول مَوْجِىٌّ چون مَرْمِىٌّ.

سيّم از باب فَعِلَ يَفْعِلُ «الوَلْى : دوست داشتن و نزديك شدن».

ماضى معلوم : وَلِىَ وَلِيٰا وَلُوْا تا آخر ، چون رَضِىَ.

مستقبل معلوم : يلى چون يَقى ، مجهولان وُلِىَ يوُلىٰ. امر حاضر : لِ لِيٰا لُوا تا آخر. نون ثقيله لِيَنَّ لِيٰانِّ لُنَّ تا آخر ، خفيفه لِيَنْ لُنْ لِنْ. اسم

۱۵۲۹۹