اِضْرِبْنَ : يعنى بزنيد شما گروه زنان حاضر در زمان حال يا زمان آينده. صيغه جمع مؤنّث حاضره است از فعل امر ، صحيح و مجرّد و معلوم.

اِضْرِبْنَ بر وزن اِفْعِلْنَ ، همزه علامت امر حاضر ، ضاد فاء الفعل ، راء عين الفعل ، باء لام الفعل ، نون ، علامت جمع مؤنّث و هَم ضمير فاعل است.

اِضْرِبْنَ در اصل تَضْرِبْنَ بود ، ( جمع مؤنّث بود از فعل مضارع ) خواستيم كه جمع مؤنّث بنا كنيم از فعل امر حاضر ، تاء كه حرف استقبال بود از اولش برداشتيم ما بعد آن ساكن بود ، ابتداء بساكن محال بود همزه وصل مكسور در اولش درآورديم وآخرش را وقف نكرديم ونون را بر حال خود گذاشتيم زيرا كه نون علامت جمع است نه عوض رفع ( وَالْعَلٰامَةُ لٰا تُغَيَّرُ وَلٰا تُحْذَفُ ، يعنى : علامت ، تغيير داده و حذف كرده نمى شود ) اِضْرِبْنَ شد.

* * *

و آن دو كه حكايت نفس متكلّم را بود : لِاَضْرِبْ ، لِنَضْرِبْ.

لِأضْرِبْ : يعنى بايد بزنم من يك مرد يا يك زن در زمان حال يا زمان آينده. صيغه متكلّم وحده است از فعل امر ، صحيح و مجرّد و معلوم.

لِاَضْرِبْ بر وزن لِاَفْعِلْ ، لام ، لام امر غايب ، همزه ، علامت متكلّم وحده ، ضاد فاء الفعل ، راء عين الفعل ، باء لام الفعل.

لِاَضْرِبْ در اصل اَضْرِبُ بود ( متكلّم وحده بود از فعل مضارع )