و آن شش كه مخاطب را بود : سه مذكّر را بود و سه مؤنّث را. آن سه كه مذكّر را بود : تَضْرِبُ ، تَضْرِبَانِ ، تَضْرِبُونَ.

تَضْرِبُ : يعنى مى زنى تو يك مرد حاضر در زمان آينده. صيغه واحد مذكّر مخاطب است از فعل مضارع ، صحيح و ثلاثى و مجرد و معلوم.

تَضْرِبُ در اصل ضَرَبَ بود ( مفرد مذكّر مغايب بود از فعل ماضى ) خواستيم مفرد مذكّر مخاطب بنا كنيم از فعل مستقبل ، تاء كه علامت استقبال بود در اولش درآورديم ، و فاء الفعل را ساكن و عين الفعل را مكسور و لام الفعل را مضموم كرديم تَضْرِبُ شد بر وزن تَفْعِلُ. ضاد فاء الفعل ، راء عين الفعل ، باء لام الفعل ، و ضمير منفصلش اَنْتَ است كه در وى مستتر است به استتار واجبى ، محلّاً مرفوع است تا فاعلش بوده باشد.

تَضْرِبَانِ : يعنى مى زنيد شما دو مردان حاضر در زمان آينده. صيغه تثنيه مذكّر حاضر است از فعل مضارع صحيح و ثلاثى و مجرد و معلوم.

تَضْرِبَانِ در اصل تَضْرِبُ بود ( مفرد بود ) خواستيم تثنيه بنا كنيم ، الف كه علامت تثنيه و هم ضمير فاعل بود با نون عوض رفع در آخرش درآورديم تَضْرِبانِ شد بر وزن تَفْعِلانِ ، ضاد فاء الفعل ، راء عين الفعل ، باء لام الفعل ، و الف علامت تثنيه و هَم ضمير فاعل و نون عوض رفعى است كه در واحد بوده ، و ضمير منفصلش اَنْتُماست.

تَضْرِبُونَ : يعنى مى زنيد شما گروه مردان حاضر در زمان آينده. صيغه جمع مذكّر مخاطب است از فعل مضارع ، صحيح و ثلاثى و مجرد و معلوم.