الفعل وتُنَّ علامت جمع مخاطبه مؤنّث و هم ضمير فاعل است و ضمير منفصلش اَنْتُنَّ است.

* * *

و آن دو كه حكايت نفس متكلّم را بود : ضَرَبْتُ ، ضَرَبْنا.

ضَرَبْتُ : يعنى بزدم من يك مرد يا يك زن در زمان گذشته. صيغه متكلّم وحده است از فعل ماضى صحيح و ثلاثى و مجرد و معلوم.

ضَرَبْتُ در اصل ضَرَبَ بود ( مفرد مذكّر غايب بود ) خواستيم متكلّم وحده بنا كنيم ، تاء مضمومه كه علامت متكلّم وحده بود در آخرش درآورديم و لام الفعل را از براى شدّت اتّصال ضمير به فعل ، ساكن كرديم ضَرَبْتُ شد بر وزن فَعَلْتُ. ضاد فاء الفعل ، راء عين الفعل ، باء لام الفعل ، و تاى مضمومه علامت متكلّم وحده و هم ضمير فاعل است و ضمير منفصلش ، اَنَا است.

ضَرَبْنَا : يعنى بزديم ما دو مردان يا دو زنان يا گروه مردان يا گروه زنان در زمان گذشته. صيغه متكلّم مع الغير است از فعل ماضى صحيح و ثلاثى و مجرد و معلوم.

ضَرَبْنَا در اصل ضَرَبَ بود ( مفرد مغايب مذكّر بود ) خواستيم متكلّم مع الغير بنا كنيم «نا» كه علامت متكلّم مع الغير و هم ضمير فاعل بود ، در آخرش در آورديم و لام الفعل را از براى شدّت اِتّصال ضمير به فعل ، ساكن كرديم ضَرَبْنَا شد بر وزن فَعَلْنَا ، ضاد فاء الفعل ، راء عين الفعل ، باء لام الفعل ، نَا علامت متكلّم مع الغير و هم ضمير فاعل است و ضمير منفصلش ، نَحْنُ است.