درباره شفاعت، اشکالات و شبهاتى مطرح شده که در اين درس، به ذکر مهمترين شبهات و پاسخ آنها مى‌پردازيم:
ش ١. نخستين شبهه اين است که چندين آيه قرآن کريم دلالت دارد بر اينکه در روز قيامت، شفاعت درباره هيچ کس پذيرفته نمى‌شود، از جمله در آيه (٤٨) از سوره بقره مى‌فرمايد:
«وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْس شَيْئاً وَ لا يُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا يُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ».
تبرسيد از روزى که هيچ کس به هيچ وجه از ديگرى کفايت نمى‌کند و از هيچ کس شفاعتى پذيرفته نمى‌شود و از کسى عوضى و بدلى گرفته نمى‌شود و نه مورد يارى واقع مى‌شوند.
ج. پاسخ اين است که اين گونه آفات، در مقام نفى شفاعتِ استقلالى و بى ضابطه است که کسانى به آن، معتقد بودند. افزون بر اين آيات مزبور عامّ است و به وسيله آياتى که دلالت بر پذيرش شفاعت، باذن الله و با ضوابط معيّن دارد تخصيص داده مى‌شود چنانکه در درس گذشته به آنها اشاره شد.
ش ٢. لازمه صحّت شفاعت اين است که خداى متعال، تحت تأثير شفاعت کنندگان قرار گيرد يعنى شفاعت ايشان موجب مغفرت که فعل الهى است بشود.
ج. پذيرفتن شفاعت به معناى تحت تأثير قرار گرفتن نيست، چنانکه قبول توبه و
