صفات فعل: صفاتی است که به افعال خداوند بستگی دارد يعنی تا آن فعل از او صادر نشود آن وصف بر او اطلاق نمی گردد مانند خالق و رازق و امثال آن که گاه خداوند به آنها متصف می شود و گاهی هم از او سلب می شود مانند: کان الله و لم يخلق شيئا ثم خلق - اراد الله شيئا و لم يرد شيئا آخر - شاء و لم يشاء «يعنی خداوند بود و خلق نکرده بود و سپس خلق کرد ـ خداوند چيزی را اراده کرد و چيز ديگری را اراده نکرد ـ خواست و نخواست»، تکلم مع موسی و لم يتکلم مع فرعون ـ يحب من اطاعه و لا يحب من عصاه «با موسی عليه‌السلام تکلم کرد و با فرعون تکلم نکرد ـ دوست می دارد هر کس که اطاعتش کند و دوست نمی دارد هر کس را که معصيتش کند».

در صفات فعل اذا و إنْ داخل می شود مانند اذا اراد شيئاً و ان شاء الله و در صفات ذات نمی توان گفت اذا علم الله يا ان علم.

علم خداوند

هستی بی نهايت ، علم بی نهايت دارد، نظم و هماهنگی حيرت انگيزی که در همه جای عالم است دليل علم بی نهايت اوست، نسبت به علم خداوند، گذشته و حال و آينده يکی است، آگاهی او بر ازل و ابد يکسان و احاطه علمی او به ميليونها سال گذشته و يا آينده همچون آگاهی او از امروز است. همچنين از اينرو که آفريدگار همه هستی، خداوند متعال است تعداد تمام موجودات و اسرار و دقايق آنها را می داند، از افعال خوب و بد انسان و حتی از نيات و مقاصد و راز دل او نيز کاملا آگاه است، علم خداوند عين ذات اوست و از ذات او جدا نيست.

وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ «بدانيد خداوند به هر چيزی آگاه