خيلی روشن و واضح است که اگر فُصَحا و بُلَغاء آن زمان می توانستند حتی سوره ای مانند قرآن بياورند آن همه جنگها بر عليه پيامبر گرامی صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و مسلمانها راه نمی انداختند و با همان سوره به مقابله و معارضه با اسلام بر می خواستند و همينطور در طول چهارده قرن بعد از بعثت، ميليونها دشمن لجوج و سر سخت اسلام که به عناوين مختلف با مسلمانها ستيزه جويی می کردند اگر توانسته بودند سوره ای مانند قرآن بياورند حتما از اين راه به مبارزه بر خواسته بودند.

استادان بلاغت اعتراف نموده اند که هرگز مبارزه با قرآن ممکن نيست، فصاحت و بلاغت آن خارق العاده، قوانين آن محکم و استوار، گزارشها و پيشگوئيهای آن حتمی و صحيح و بطور کلی فوق زمان ومکان و علم است و اين خود دليل بر آن است که ساخته و پرداخته فکر انسانها نبوده و معجزه هميشگی است.

يک داستان تاريخی در اعجاز قرآن

بعد از آنکه قرآن با آن آيات، همگان را به مبارزه دعوت کرد دشمنان اسلام از تمام مردان فصيح و بليغ عرب کمک خواستند ولی هر بار که به مبارزه آمدند شکست خوردند و به سرعت عقب نشينی کردند، از جمله کسانيکه برای اين مبارزه دعوت شد وليد بن مغيره بود از او خواستند فکری کرده و نظرش را اعلام کند وليد از پيامبر اسلام خواست آياتی از قرآن را بر او بخواند حضرت قسمتی از آيات سوره حم سجده را تلاوت فرمود اين آيات چنان شور و هيجان در وليد ايجاد کرد که بی اختيار از جا برخاست و به محفل دشمنان آمده و گفت: به خدا سوگند از محمد سخنی شنيدم که نه شبيه گفتار انسانها است و نه پريان... إِنَّ لَهُ لَحَلَاوَةً وَ إِنَّ